Week 2 Cambodja

Hoi allemaal,

Mijn eerste lesgeefweek in Cambodja zit erop. Het was een flinke uitdaging die Irene en ik volgens mij prima hebben volbracht. Janine (onze projectleidster) vertrouwt ons volledig en liet ons bij zowel de voorbereiding als de uitvoering volledig vrij. Dit betekent ook geen hulp, geen feedback en geen controle.

Het was de eerste dagen echt aftasten, eigenlijk alle dagen. De niveauverschillen zijn binnen een klas enorm en over het algemeen is het niveau ontzettend laag. Het probleem met veel Cambodjanen is dat ze niet zelf kunnen nadenken, enkel reproduceren. Dat klinkt misschien wel erg grof, maar is dus best wel waar. Op de vraag "How are you?" krijg je braaf het antwoord "I'm fine thank you and how are you?". Stel je de vraag als in "How are you today?", dan kan je standaard het antwoord "Today is wednesday" verwachten.

Soms werd ik tijdens het lesgeven echt aangekeken alsof ik in een apenpak Chinees stond te praten als ik een simpele opdracht gaf. Aan de andere kant waren de studenten soms met 10 minuten klaar met een opdracht waar ik een half uur gerekend had. Improviseren en direct aanpassen is het toverwoord, ik leer hier in ieder geval langzaam spreken. Lio-stage doel nummer één gehaald.

Het lesgeven is over het algemeen echt heel leuk, met Irene kan ik de lessen goed voorbereiden. We geven elkaar feedback en kunnen soms even lekker klagen bij elkaar. Met klas 2 had ik ook een kleine ochtend klas, ondanks het lage niveau kon ik veel met hen doen. Zij hielpen elkaar en ik had meer tijd voor individuele begeleiding. Met klas 4 ging ik op de laatste dag 30 seconds spelen (in 60 seconds, dat dan weer wel). Ze waren supergoed en ontzettend enthousiast. Superleuk om te zien.

Verder gaat het leven op Kep Gardens lekker zijn gang. Elke avond lekker eten en een glas whisky-cola van onze gewonnen buit. Van elf tot een 's morgens in de hangmat lezen en om kwart voor tien naar bed. Dan kunnen we voor de generator uit gaat in bed liggen en met koplamp nog even lezen, nogmaals bedankt tante J!

We zijn deze week eenmaal gezwicht voor June (kokkin) haar smeekbedes om mee te gaan naar de markt. Ze had een zware week gehad want Janine dreigt inmiddels haar telefoon af te pakken. June belde (tot deze week dus) praktisch 24 uur per dag. Ze belt dan bepaalde nummers van mensen die ze niet persoonlijk kent, en doet zich dan voor als een jong en single meisje. Zo heb ik uit het roddelcircuit vernomen. Dit is trouwens niet heel bijzonder in Cambodja, veel mensen ontmoeten op deze manier hun huwelijkspartner. Bij een verkeerd nummer is het hier namelijk onbeleefd om zomaar op te hangen, dus knoop je maar een praatje aan met de vreemde beller. Als je niet zelf of via de telefoon een geschikte partner vind dan wordt je meestal uitgehuwelijkt. Sommigen willen dat zelf, lekker makkelijk.

Behalve met het huwelijk worden wij hier ook met de dood geconfronteerd. Deze week ben ik niet alleen uit mijn slaap gehouden door kiespijn en onze huisleguaan, maar ook anderhalve nacht door een begravenis. Een oude vrouw uit de communea vlakbij was doodgegaan. Dat is dus reden om de klokken en klengels van de pagoda minstens 24 uur te laten draaien. Misschien zelfs wel langer, maar toen ben ik naar Sihanoukville gevlucht voor een weekendje strand.

Hier doen we eigenlijk niet zoveel boeiends. Lekker bijkomen voor de volgende week! Bedankt voor jullie leuke reacties, ik laat snel weer van me horen.

Xxx